هــوالحکیـم

تحلیلی از ضرورت و جهت و نیازهای حرکت

   آیا ضرورت حرکت را احساس کرده ایم؟

مسأله این نیست که گفتند و شنیدیم، نوشتند و خواندیم. باید خود به این احساس رسیده باشیم. بنابراین آدم هایی که به ماهی چند هزار تومان حقوق و زن و بچه و برو بیایی و احیاناً یک عنوان روشنفکری و چند جلسه  سخنرانی قانع هستند کتاب «حرکت» را نخوانند! طبیعی است که اگر به این حد قانع باشیم نیازی به حرکت نداشته و راکد بمانیم.
این کتاب به ما بینشی می دهد تا مایی که وحشت عهده دار شدن یک بچه و یا ترس از ازدواج را داریم، مسئولیت یک خانواده، یک مؤسسه و یک محله و حتی بدون خستگی و ترس از ضربه خوردن، بار یک نسل را به دوش بکشیم.

لینک دانلود کتاب حرکت " استاد علی صفایی حائری" :

http://bayanbox.ir/id/6691499945874421923

آنچه نزد شما است فانی است و آنچه نزد من است باقی (الرحمن/26 و 27)

و ازین رو مصطفی (ص) فرمود: آنچه باقی میماند بر آنچه فانی می شود برتری دهید و برگُزینید، که دنیا دار غرور است و عقبی دار سُرور !

دنیا دار فنا و عقبی دار بقاء است،نسیم عقل به مشام آن کس نرسد که فانی را بر باقی برگزیند و دار سُرور را بگذارد و دار غرور آباد کند !

پیر طریقت گفت: اگر همه ملک جهان  و کشور بنی آدم را زیر نگین تو نهند و کلید خزانه های دنیا را جملگی به تو دهند،چون سرانجام آن فناست،دل بر آن نهادن خطاست !

*اینک چند حکمت و پند از حکیمان و بزرگان بمناسبت فنا و بقا :

1 - به گفتار از کردار کفایت کردن،کار مغروران است.

2 -  بر سرمایه دیگران اعتماد نمودن،حرفه مفلسان است.

3 -  بر جامه ی عاریت نازیدن،عادت بیکاران است.

4 - به خلعت دیگران شاد بودن،سیرت بی خردان است.

5 - جفا کردن و طمع وفا داشتن کار نادرستان و ستم کاران است. 

رفته بودم دیدنش

روی تخت مانند پاره ای گوشت بی جان افتاده بود

آخه جانباز نخاعی گردنی بود

فقط لب و دهان و چشم و گوشش حس و حرکت داشت و دیگر هیچ!

گفتم:وجود تو به چه دردی می خورد؟خدا چرا تو را نگه داشته است؟

نگاه عـاقل اندر سفیهی کرد و گفت:

*مصلحت نیست که این زمزمه خاموش شود*

بزرگی می فرمود:

نفس کشیدن اولیای خدا برای جهان هستی اثر دارد.

*عاشقـان را بگذارید بنالنـد همـه / مصلحت نیست که این زمزمه خاموش شود*

«منبع: کتاب شهد شهود»

Second Life Syndrome

http://mkeivan.blog.ir/1392/09/18/Second-Life-Syndrome

سندروم زندگی دوم

زندگی در فضای مجازی

اللَّهُ لَطیفٌ بِعِبادِهِ  (شوری/19)

خداوند به بندگان خود لطف دارد،رفیق و مهربان است،از لطف اوست که توفیق پرستش یافتی،توفیق داد تا از او خواستی،دل معدن نور کرد تا نادیده دوست داشتی و نادریافته بشناختی

تا لطف وی بود که از تو طاعتهای موقّت خواست و ثوابهای موبّد بداد،لطف او بود که نعمت به قدرِ خود داد و شکر از بنده به قدرِ بنده خواست،لطف او بود که بنده را به وقت گناه،نادان خواند تا عفو کند و به وقت شهادت،دانا خواند تا گواهی او را بپذیرد،به وقت تقصیر،ضعیف خواند تا تقصیر بنده را محو کند و او از سر سوز و نیاز در آن حضرت راز گوید

خدایا تو ما را ضعیف خواندی،از ضعیف جز خطا چه آید؟ ما را جاهل خواندی، از جاهل جز جفا چه آید؟ تو خداوند کریمی،از کریم جز عطا چه سزد؟ خداوندا،تو لطیفی،از لطیف جز وفا چه خیزد؟

______________________________

موبّد: همیشه ، جاوید ، سرمد، پایدار و ابدی

والفجــر

خداوند گاهی به ذات خود و گاهی به صفات خود قسم یاد می کند! و گاهی به افعال خود(مانند این آیه)سوگند یاد می کند، یعنی :

سوگند به بامداد محـرم که اول سال است ،

سوگند به بامداد ذی الحجه که ماه حج و زیارت است

و به بامداد روز آدینه که حج درویشان است

و به بامدادِ همه روزها سوگند که همه روز در همه سال هنگامِ مناجاتِ دوستان است و ساعت خلــوت عارفان،

سوگند به بامدادِ دلِ دوستان که محل نظر خداوند جهان است و سوگند به روشنایی بامدادِ معرفت که سبب آسایش مومنان و باعثِ راحتِ آنان است.