نام اثر: یک لیوان شطح داغ
نویسنده: احمد عزیزی
ناشر: نیستان
چاپ: چاپ سوم، 1388
تعداد صفحات: 462
◊ ◊ ◊
احمد عزیزی را بیشک میتوان پایهگذار شیوه ادبی شطحنویسی در تاریخ معاصر ایران دانست. گونهای از نثر که بسیار از نثرادبی غنیتر است. چه از حیث محتوا و چه از حیث زبان. در این گونه عزیزی تمام جملاتش را با استعاره و توصیف و تشبیه آذین بسته و به سختی میتوان جملهای ساده را در این ادبیات یافت. از دیگر ویژگیهای این نثر دایره واژگانی وسیع و از آن مهمتر عبارتسازی نویسنده است. عزیزی به ترکیبات موجود بسنده نمیکند و دست به ترکیبسازیهای شگفت میزند. یک لیوان شطح داغ همه شطحیات احمد عزیزی است.
√نمونهای از این شطحیات چنین است:
اگر به نیلوارگی چشمانم باور نمیکنی، گلنار! به ریگرسانی دستانم بنگر، غربتشمار صحاری سرگردانیست | به گلهای آفتم نگاه کن، به باغ آبسالی اندوهم | و قفسخوانی پرندهوار مرا به شلیک آواز شقایقوشت بگیر | مرا در کجاوههای قدیم چشمانت بگذار تا انگشتنگاری آهم را بر گواهینامه آیینههای نگاهت تماشا کنم | شرقیچشما! هجوم مهرگانی پاییز جهانی، بر رستنگاه شکوفهبار ما نابرابر است، مگر اعجاز آسمانی چشمکهایت مسیر خورشیدی اهرام را برگرداند...